من که زنم، شرمم می‌گیرد…

با سلام و احترام

من که زنم، وقتی از خانه بیرون می‌زنم و این حجم از جلوه‌گری، بی‌حیایی و ولنگاری را در کوچه و خیابان می‌بینم،
گاهی واقعاً تحریک می‌شوم...!
نه از روی شهوت،
بلکه از روی درد،
از روی نگرانی برای آینده دختران و پسران سرزمینم...

من که زنم، چشمم سنگینی می‌کند از دیدن این‌همه نمایش بی‌حد و مرز اندام و زیبایی!
اما آن بانویی که خود را این‌گونه به نمایش گذاشته، واقعاً سنگینی نگاه نامحرمان را حس نمی‌کند؟
یا شاید به آن عادت کرده؟
شاید حتی لذت می‌برد…؟!

❓ به کجا داریم می‌رویم؟
جامعه‌ای که در آن "حیا" رنگ ببازد،
دیر یا زود اخلاق، امنیت، آرامش و حتی عشق واقعی را از دست خواهد داد…

با تشکر/

⚠️ خواهرم!
تو می‌توانی نجات‌بخش باشی،
یا خواسته یا ناخواسته ابزار دست دشمن در تضعیف رکن خانواده…

📢 بی‌حجابی یک انتخاب شخصی نیست،
وقتی چشم جامعه را زخمی می‌کنی، دیگر شخصی نیست،
اجتماعی‌ست…

ارسال‌کننده نامه

روح‌الله مومن نسب

98912****741